تاریخچه خانه‌ها به سبک تودور
سبک معماری تودور که ترکیبی از عناصر گوتیک و رنسانس است، در دوره تودور (1485 تا 1603) در انگلستان شکل گرفت و تا اواسط قرن شانزدهم با ظهور معماری الیزابتی تودور به حیات خود ادامه داد. پس از آن، معماری سنتی تودور به تدریج رو به افول گذاشت. اما قرن‌ها بعد، این سبک در ایالات متحده احیا شد.
معماری احیای تودور، اگرچه به اندازه برخی دیگر از سبک‌های معماری آمریکایی رایج نیست، اما همچنان دارای جذابیت منحصر به فردی است. احیای این سبک طراحی در دهه 1890 آغاز شد و تا دهه 1940 ادامه داشت. بسیاری از خانه‌های احیای تودور در شمال ایالات متحده واقع شده‌اند، زیرا نمای آن‌ها با شیروانی‌ها و سقف‌های با شیب تند برای آب و هوای سردتر ایده‌آل است.
ویژگی‌های کلیدی خانه‌های به سبک تودور
خانه‌های سنتی به سبک تودور با برخی ویژگی‌های نه چندان متداول اما چشمگیر، به راحتی قابل تشخیص هستند. این عناصر بنیادی به شما کمک می‌کنند تا یک خانه به سبک تودور را از سایرین متمایز کنید.
نمای بیرونی خانه‌های به سبک تودور
- جزئیات نیم‌چوبی (Half-timber detailing) : تیرهای بلند و صرفاً تزیینی، معمولاً به صورت عمودی قرار می‌گیرند.
- نمای خارجی با اندود/سنگ (Stucco/stone exterior) : اندود یا سنگی با رنگ روشن‌تر، فضاهای خالی بین تیرها را پر می‌کند تا نمای خارجی دو رنگ ایجاد شود.
- آجر قرمز (Red brick) : برخی از نماهای به سبک تودور از آجر قرمز ساخته شده‌اند و دارای جزئیات آجری تزئینی در اطراف پنجره‌ها، شومینه‌ها و ورودی‌ها هستند.
- گنبد (Gables) : چندین گنبد رو به جلو در الگوهای نامتقارن و پیچیده‌ای قرار گرفته‌اند، هر کدام با خط سقف شیب‌داری که می‌تواند از بالاترین ارتفاع خانه تا حدود 3 متری زمین امتداد یابد.
- پنجره‌ها (Windows) : پنجره‌های مستطیلی و بلند اغلب به صورت گروهی در کنار پنجره‌های اُرسی یا لَجمی با چندین لت شیشه در هر طبقه از خانه قرار می‌گیرد. پنجره‌های مشبک و لِدی نیز از ویژگی‌های رایج خانه‌های به سبک تودور هستند.
- درب ورودی (Front door) : درب ورودی برجسته و غیرمتمرکز اغلب دارای قوس یا جزئیات تزئینی با بتن است تا از سایر قسمت‌های نمای خانه متمایز شود.
فضای داخلی خانه‌های به سبک تودور
- سقف‌ها (Ceilings) : سقف‌ها با تیرهای تزئینی فاقد باربری که به رنگ تیره لکه‌دار شده‌اند، برجسته می‌شوند.
- دیوارها (Walls) : دیوارهای داخلی یا با گچ سفید پوشانده شده و با رگه‌های چوبی تیره‌رنگ لکه‌دار تزئین شده‌اند، یا به طور کامل با قطعات مربعی یا مستطیلی از چوب تیره پوشانده شده‌اند.
- کفپوش‌ها (Floors) : کف‌پوش فضاهای زندگی معمولاً از کاشی چینی، چوب یا آجر ساخته شده است.
- راه‌پله‌ها (Staircases) : خانه‌های به سبک تودور اغلب دارای راه‌پله‌های چوبی باشکوهی هستند که طبقات مختلف را به هم متصل می‌کنند.
اندازه خانه‌های ساخته شده با سبک معماری تودور
اگرچه ساخت خانه‌های احیای تودور گران بود، اما همچنان می‌توانید آن‌ها را در اندازه‌های مختلف از کلبه‌های کوچک تا عمارت‌های وسیع پیدا کنید. هر اندازه همچنان عناصر اصلی طراحی را خواهد داشت که آن را به یک خانه تودور تبدیل می‌کند.
نکته : عبارت “جاکوبین تودور” اغلب به جای “الیزابتی تودور” و “معماری رنسانس” به کار می‌رود. این دوره از معماری تودور که در زمان سلطنت جیمز اول بر انگلستان (1603 تا 1625) رواج داشت، اغلب با عنوان “جاکوبین تودور” شناخته می‌شود. به دلیل ابهامات موجود در زمینه معماری، مورخان بر این باورند که سبک جاکوبین تودور در اواسط تا اواخر قرن هفدهم در انگلستان به تدریج رو به افول گذاشت و با معماری باروک همپوشانی پیدا کرد، به همین دلیل تشخیص ویژگی‌های قابل توجه این سبک دشوار است.
احیای سبک معماری تودور در آمریکا
خانه‌های احیای تودور (Tudor Revival) بستری برای خانه‌های تودوری است که در قرن‌های 15 و 16 در انگلستان یافت می‌شد و در اواخر دهه 1890 تا اوایل دهه 1900 به ایالات متحده راه یافت. این نوع خانه‌ها از نمای بیرونی آجری با تزئینات چوبی، یک بادگیر بزرگ روی سقف شیب‌دار با روکش قیر و پنجره‌های سنتی با قاب‌های عمودی (ملیون) تشکیل شده است.
تودور تقلبی (Mock Tudor)
خانه تودور تقلبی، خانه‌ای با ساخت و ساز جدید است که با الهام از سبک و ویژگی‌های یک خانه سنتی تودور ساخته می‌شود. با این حال، این خانه‌ها ممکن است از مصالح و تکنیک‌های ساختمانی سنتی استفاده نکنند.
جزئیات بیشتر در مورد معماری احیای تودور
پس از انقلاب صنعتی همیشه خانه‌ها سریع‌تر و ارزان‌تر ساخته می‌شدند. به عنوان مثال، خانه‌های آمریکایی چهارگوش (American Foursquare) به دلیل پلان متقارن و کارآمدی که به راحتی در زمین‌های شهری جای می‌گرفتند، محبوبیت زیادی داشتند. برعکس، در مورد خانه‌های احیای تودور هیچ چیز معمولی وجود ندارد. این خانه‌ها دارای چیدمان‌های پیچیده و اغلب سفارشی بودند که در زمین‌های بزرگ‌تر بهتر عمل می‌کردند. پلان‌های این خانه‌ها باید به گونه‌ای طراحی می‌شدند که با نمای بیرونی هماهنگی داشته باشند. به همین دلیل، ساخت این خانه‌ها گران‌تر بود و در محله‌های حومه شهر با موقعیت‌های بهتر یافت می‌شدند.
محبوبیت سبک معماری تودور
این سبک خانه‌های مجلل نهایتا پس از جنگ جهانی دوم از مد افتاد، زمانی که بودجه‌های محدود، شیوه زندگی ساده‌ای را طلب می‌کرد. اگر در یک محله حومه شهر قدیمی قدم بزنید، به راحتی می‌توانید خیابانی را که قبل از جنگ جهانی دوم یا بعد از آن ساخته شده است، تشخیص دهید. قبل از جنگ، تعداد زیادی خانه تودور آجری پیدا می‌کردید، اما در دهه 1950، بسیاری از این خانه‌ها با خانه‌های به سبک کیپ‌کد (Cape Cod) که کارآمد و ساده بودند، جایگزین شدند.
